Βύρων Πολύδωρας: ο άνθρωπος και ο μύθος

Είναι ο άνθρωπος που τον τελευταίο-πριν σκάσει η βόμβα της αναθεώρησης του άρθρου 16- καιρό μονοπώλησε το ενδιαφέρον με τις αξιοπρόσεχτης ηλιθιότητας ατάκες του και τις ακόμα χειρότερες πράξεις. Αφού αντικατέστησε ολόκληρο το προσωπικό της (πασοκοκρατούμενης)αντι-τρομοκρατικής, συμπεριλαμβανομένου και του επιτυχημένου ως τότε διευθυντή της, πλήρωσε τα κενά με τα "ημέτερα" γαλάζια παιδιά, για να την οδηγήσει τελικά στη διάλυση. Αμέσως μετά το χτύπημα, ξαναπροσέλαβε τον παλιό διευθυντή!Τρομερές προσωπικές επιλογές δηλαδή.

Μας άφησε τρομερές ατάκες του στυλ:"ε,μην τον προκαλλείται τον αστυνομικό, κι αυτός προβλήματα έχει στο σπίτι του,κρατάει πιστόλι,μπορεί και να παραφερθεί και να πυροβολήσει.Άνθρωπος έιναι και αυτός!".
Θέσπισε νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα, όπως η ζαρντινιέρα-νίντζα, η γλάστρα-σαμουράι και το παρτέρι-μουνίντζα.
Κατηγόρησε το πασόκ και τον συνασπισμό ως αναρχοπατέρες!Γ.Παπανδρέου και Γ.Αλαβάνος οι νέοι Μπακούνιν λοιπόν.
Ξεκίνησε έναν νέο ανένδοτο αγώνα ενάντια στη μονοπώληση των θυμάτων εκ μέρους της αριστεράς.Σαν να μου φαίνεται ζηλεύει λίγο που η δεξιά δεν είχε τόσα θύματα.
Είναι επίσης πολυγραφότατος και δεινός λογοτέχνης.Μέσα στα υπέροχα κείμενα που έχει δημοσιεύσει περιλαμβάνονται τα εξής:

1. ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΓΝΗΣ, 1998
2. ΣΤΑΥΡΟΣ - ΘΥΣΙΑ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΗΜΕΡΑ, 1993
3. ΜΠΟΥΣΙΝΤΟ: ο Κώδικας των Σαμουράι, 1996
4. ΜΕΤΑ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ, 1998
5. Η ΧΑΡΤΑ ΤΟΥ ΡΗΓΑ, 2000
6. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, 1989

Το αγαπημένο όμως, το οποίο διαβάζω κάθε βράδυ,για να την παίξω και να κοιμηθώ ήσυχος είναι το " ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ".Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό κομμάτι:

Ατμόσφαιρα ευτυχίας. Ανεδύετο όχι από τα υλικά αγαθά, που δεν τα είχαμε, αλλά από τις τεράστιες ποσότητες αγάπης που υπήρχαν στο σπίτι μας. Αγάπης μεταξύ μας, μεταξύ των 6 αδελφών (6 αγοριών μάλιστα) και των γονιών μας. Αγάπης προς όλους τους συγχωριανούς μας, όταν είμαστε στο χωριό, προς όλους τους γείτονες, όταν είμαστε στην πόλη.
Ήμουν εριφιοτρόφος (φύλαγα κατσικάκια) το καλοκαίρι. Μαζεύαμε και τα σύκα. Μαζί με τον Αδάμ και τον Κωνσταντίνο. Συστηματικοί συκοπαραγωγοί. Τα πουλούσε ξερά, επεξεργασμένα με επιμέλεια μοναδική από μας, ο μπαμπάς στο μαγαζί. Είχαμε και πολλές μουριές. Τα μουρόφυλλα ήσαν η αγαπημένη τροφή των κατσικιών. Τις είχε φυτέψει ο μπαμπάς για να αναθρέψει μεταξοσκώληκες για μετάξι. Δεν πέτυχε το σχέδιο αυτό. Ένα άλλο σχέδιο του μπαμπά που δεν πέτυχε ήταν τα δαφνόφυλλα. Για να βγάλουν δαφνέλαιο. Στεναχωρηθήκαμε τότε. Είχαμε γεμίσει σπίτια, σταύλους, αποθήκες με δαφνόφυλλα. Η επιχείρηση δαφνέλαιο απέτυχε. Όμως το γενικό εμπόριο της Ανδρίτσαινας πήγαινε καλά. Αυτό μου έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας. Καθώς και ο φυσικός θώρακας αίματος, όπως ένοιωθα τα πέντε μεγαλύτερα αδέρφια μου γύρω μου.

Μεγάλο έργο είναι και το ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,όπου φανερώνονται για άλλη μια φορά οι αναρχικές τάσεις του Βύρωνα:
Ο δικός μου Χριστός είναι αντάρτης. Είναι με το φραγγέλιο, για να εκδιώκει όσους κάνουν το Ναό του Πατρός Του οίκον εμπορίου. Για να ονειδίζει με το φοβερό: «Ουαί τους υποκριτές Φαρισαίους». Και να δηλώνει-εντέλλεται «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ή, ακόμη πιο in extremis, «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών»/
In extremis λοιπόν, δε μας γαμάς ρε Βύρωνα;;??

Δίπλα:Ο βυρωνάκος,σε παιδική ηλικία, παίζει τον υπουργό με άγνωστο φίλο του.
-Θα κάνεις τον πρωθυπουργό,να κάνω τον υπουργό Δημοσίας Τάξης;
-Να μην πάμε καλύτερα στον Μπαιρακτάρη;
Κάτω:Ο Byron στο ετήσιο πανυγήρι της συγκέντρωσης των εξουσιών, σε ερωτικό ενσταντανέ με βλοσυρό ιεροκύρηκα