Κοίτα τι βγαίνει μετα απο μια σαλάτα!!

καθώς έτρωγα μια πρασσινάδα και μόλις είχα μπει και στο διαδύκτιο , λέω δεν γράφω και εγώ κάτι στο μπλοκ . Κάτι συγκεκρίμένο αν έχω; Όχι τιποτα το συγκεκριμένο δεν έχω ούτε να γράψω αλλα και τίποτα στη ζωη συγκεκριμένο αλλα ουτε και σίγουρο.Α! το μόνο σίγουρο είναι το πληκτρολόγιο και την οθόνη που έχω μπροστά μου. Αλλά να έγραφα για την οθόνη και το πληκτρολόγιο νομίζω πως δεν θα είχε και κανένα νόημα, όχι πως αυτα που θα αραδιάσω παρακάτω θα έχουν αλλά τελως πάντων.
νομοσχέδιο για την παιδεία, αέριο απο Ρωσσία, κουκουλοφόροι ασφαλίτες στους δρόμους, η υπουργός εξωτερικών στις Η.Π.Α., Σαρκοζί μπροστα, χιλιάδες νεκροί ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ(πάντα τα μπέρδευα), σεισμοί, έμποροι ναρκωτικών, και πολλά άλλα . Όλα αυτα γύρω μου και εγω εδω και δυο μέρες μέσα στο σπίτι, εκτός αν θεωρηθεί έξοδος η λαική. Εκτελώντας με πίστη και πειθώ τις βασικές μου ανάγκες και λέγοντας βασικές εννοώ τις πιο βασικές : εκκένωση, τροφή, νερό, ύπνος. Εδώ θα έπρεπε να συγκαταλέγεται και το σεξ , αλλά άλλο παπαευαγγέλιο αυτό. Λοιπόν όπως είπα σπίτι και πάλι σπίτι. Φανταστείτε να ακολουθούσαν και άλλοι το παράδειγμά μου ..απλη καταστροφή αποκαλείται αυτο. Καταστροφή για την κοινωνία που με περίσσια χάρη έχουμε δημιουργήσει, αλλά στην προέκταση της καταστάσεως, οικονομική καταστροφή (απο τους μικροέμπορους μέχρι τα μεγάλα μαγαζιά ή Μολς, αγγληστί). Επικοινωνιακή καταστροφή , αφου τα Μ.Μ.Ε. δεν θα είχαν τίποτα πια να προσφέρουν σε μας τους κοινούς θνητούς. Πολιτική καταστροφή, αφού αν οποιοσδήποτε απο τους πολυτάλαντους πολιτικούς μας έβγαινε για λόγο,κανείς δεν θα ήταν εκέι να τον ακούσει. Ανθρώπινη καταστροφή; Ναι μπορεί γιατί δεν θα συναντιόμασταν με άλλους ανθρώπους.
Απομόνωση.
Απο ότι καταλαβανω δεν θα ήμουνα και το καλύτερο παράδειγμα για κανέναν.
Η λύση λοιπόν ποιά είναι; Σαφώς και κανένας δεν μπορεί να δώσει κάτι το απόλυτο , μια απόλυτη λύση, εκτός και αν λύναμε μαθηματικά. Έτσι ο άνθρωπος βγήκε απο το σπίτι του για να μην επέλθουν όλες οι παραπάνω καταστροφές. Το αποτέλεσμα; Απομόνωση έξω απο το σπίτι. Εγκλεισμός όχι πλεον ανάμεσα σε 4 τοίχους αλλά στα πλαίσια , στα σύνορα μιας πόλης ή μιας χώρας.
Η ανάγκη μας για το χρήμα. Αρχικά στην προσπάθεια μας να έχουμε μια καλή ζωή (σπίτι, φαγητό, αμάξι) προσπαθούμε να βγάλουμε κάποια λεφτά , ένα μεροκάματο. Όταν όμως το μεροκάματο γίνεται ο σκοπός μας και όχι να ζήσουμε καλύτερα , σημαίνει οτι κάνουμε κάποιο λάθος ή λέμε ψέματα στους ίδιους τους εαυτούς μας. Δεν φαίνεται παράλογο , είναι παράλογο. Όταν βγαίνουν οι καλοί μας πολιτικόι να μιλήσουν και τους ακούμε, γιατί δεν καταλαβαιυμε τίποτα; Όταν δεν σκέφτεσαι να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο, ασ πούμε αν έχει ώρα. Γιατί να σκεφτείς πώς θα του μιλήσεις; Όταν δημιουργούμε έναν άλλο χαρακτήρα για τον έξω κόσμο. Έναν χαρακτήρα που θα είναι σε όλα του εντάξει, δεν θα παίρνει ναρκωτικά, δεν θα πηγαίνει στις πορείες, δεν θα μιλάει πολυ γιατί αυτό μπορεί να ενοχλεί αλλά και επειδή μπορεί να τον περάσουν για τρελό. Όταν δεν μπορείς να τραγουδήσεις έξω ή να αρχίσεις να τρέχεις στο άσχετο και αυτο γιατί όλων τα μάτια θα έιναι επάνω σου. Όταν δεν μπορείς να φιληθείς ελεύθερα στον δρόμο με την σύντροφό σου γιατί πάλι κάποιοι θα σε κοιτάξουν,( το κοίταγμα δεν είναι κακό, το καχύποπτο κοίταγμα είναι άσχημο όμως).
Εκεί έξω που σιγα σιγα χάνεται και το πρώτο επίπεδο επικοινωνίας, εκεί που αν χαιρετήσεις κάποιον αγνωστο μπορέι απο το να σε βρίσει , να σε πλακώσει ή να σε κοιτάξει περιφρονητικά επειδη μάλλον θα το έχεις χάσει το μυαλουδάκι σου. Ωραία πράγματα. Η ζωή μας ένα ωραιότατο φαστ σουντ. Πάρε-Πλήρωσε. Πόλυ κοινότοπα όλα αυτα και μπορεί κάποιος να πει και πολυ γραφικά. Ναί είναι τα πιο μίζερα, κοινότοπα, μαύρα, αμπελοφιλοσοφικά, χιλιοειπωμένα, λόγια. Εδώ θα κάνω όμως την έκπληξη.ουαου!!
Σ'αυτό τον μαύρο πίνακα λοιπον, βλέπω και κάτι μικρά άσπρα στίγματα. Αυτα είμαστε εμείς που συναντιόμαστε έξω και μπορούμε να καταλάβουμε τί λέει ο ένας στον άλλον, εκεί που δεν χρειάζεται να υποκριθείς τίποτα και κανέναν. Αυτα τα γαμημένα στίγματα λοιπόν κυνηγάμε , όσοι θέλουν βέβαια.
Το σύμπερασμα; Κανένα.Και γιατι τα έγραψα όλα αυτα;Έλα ντε.Αφού τα έχουμε πει αυτα , εκτος απο εσας τους 4 κάνεις άλλος δεν θα τα διαβάσει.

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.

Αναδημοσιεύω (ελπίζω με την έγκρισή του, μιας και δεν έχω την ευκαιρία να του ζητήσω την άδεια), e-mail φοιτητή που συνελήφθη κατά τη διάρκεια της πρόσφατης φοιτητικής πορείας (08/03/2007) στην Αθήνα.

"Είμαι ένας απο τους 49 συλληφθέντες της 08/03

Κατʼ αρχάς ζητώ συγγνώμη σε όσους θεωρήσουν αυτό το e-mail spam, εν τούτοις
συνεχίζω να θεωρώ ότι το θέμα είναι αρκετά σημαντικό ώστε να λάβουν όλα τα μέλη
του συλλόγου άμεση γνώση. Επίσης, ζητώ να με συγχωρήσετε που δεν ήμουν στη
γενική συνέλευση για να πω αυτά που θα σας πω, αλλά δεν μπόρεσα τελικά να κατέβω
στην Πάτρα στην ώρα μου. Θα λείπω και από την επόμενη Γ.Σ., αφού θα είμαι εν
αναμονή του δικαστηρίου.

Να σημειώσω ότι δεν ανήκω σε καμία παράταξη, και πιστεύω ότι οι φίλοι φοιτητές
που ανήκουν σε οποιαδήποτε παράταξη θα διαβάσουν το κείμενο, παρά το γεγονός ότι
εγώ δεν ανήκω κάπου.

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος (αν και δεν νομίζω να τα καταφέρω) στην
περιγραφή των γεγονότων, μιας και λίγο πολύ θα τα έχετε ακούσει (παραμορφωμένα)
στις ειδήσεις. Επίσης, συγχωρήστε την απουσία λογοκρισίας στις άσεμνες λέξεις,
αλλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω απʼ τα δάχτυλα μας και να
προβάλλουμε μία πλασματική ηθικολαγνεία. Τα πράγματα αυτά συμβαίνουν και
ακούγονται καθημερινά, και θεωρώ ότι αυτός που προσβάλλεται ακούγοντας ωμά αυτές τις λέξεις είναι ανειλικρινής πρώτα στον εαυτό του, και έπειτα στους συνανθρώπους του.

Είμαι ένας από τους 49 συλληφθέντες της 08/03/2007. Με προσήγαγαν μαζί με άλλα
48 παιδιά από το ίδιο σημείο (από τη νησίδα που υπάρχει στη γωνία Μ. Βρετανία
και Βας. Σοφίας) στη ΓΑΔΑ, άνευ λόγου και αιτίας. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς
που δεν έφαγαν ξύλο και πραγματικά ακόμα απορώ πως την γλύτωσα. Δεν κατάφερα να ξεφύγω αφού, όπως θα έχετε δει στα βίντεο, μας κύκλωσαν περί τους 100 και
παραπάνω αστυνομικοί και μας εξήγησαν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πως
νοιώθει μία κατσαρίδα όταν, αφού την έχεις ψεκάσει 10 φορές με AROXOL,
συνεχίζεις επίμονα να την βαράς με μία παντόφλα. Τη στιγμή εκείνη είχα κάτσει
κάτω σκυμμένος και περίμενα απλά να με δείρουν. Οι ατάκες των αστυνομικών
συνοψίζονταν στο «Έτσι, έτσι, στα τέσσερα πρέπει να είστε». Πέρα από την ασφυξία
λόγω των χημικών και της φυσούνας που έφαγα στο πρόσωπο, γύρω μου άκουγα πολύ δυνατά τις κραυγές των παιδιών που έβλεπα να χτυπάνε με μεγάλη μανία οι κ.
αστυνομικοί. Πλέον κατάλαβα ακόμα πιο ζωντανά γιατί ο κόσμος τους λέει μπάτσους,
και ελπίζω να έχετε καταλάβει και εσείς. Κάποια στιγμή κάποιος ΜΑΤατζής με έδωσε
σε κάποιον άλλο να με πάει στην κλούβα. Τα «γαμώ τη μάνα σου ρε μουνί» από τους
φίλους αστυνομικούς έδιναν και έπαιρναν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Μία
κοπέλα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει είπε στους
ΜΑΤατζήδες «θα λιποθυμήσω», και αυτοί της απάντησαν «Λιποθύμα τώρα να σε
γαμήσουμε και από πάνω».

Με έβαλαν στην κλούβα και περιέργως δεν μου πέρασαν χειροπέδες. Χειροπέδες
έβαλαν στους μισούς από εμάς και στους περισσότερους τις έβγαλαν στην κλούβα. Σε
μερικά παιδιά τις άφησαν, έτσι για τιμωρία. Μέσα στην κλούβα είχαμε ένα παιδί με
ανοιγμένο κεφάλι, μία κοπέλα με σκισμένο φρύδι, ένα παιδί με σπασμένη μύτη, έναν
άλλο με μισή μπλούζα και χέρι που σχεδόν δεν κούναγε (ρήξη μυών πίσω απʼ τον
καρπό), ένα κάρο παιδιά με μελανιές και καρούμπαλα και άλλους που πιθανότατα
ξεχνάω. Ζητάγαμε επίμονα γιατρό και φωνάζαμε συνέχεια (αφού ξέραμε ότι δεν
είχαμε κάνει τίποτα απολύτως) και ρωτάγαμε γιατί μας είχαν μαζέψει. Προφανώς δεν
υπήρχε απάντηση, και προφανώς ούτε γιατρός. Μάλιστα ένας «άνδρας των ΜΑΤ» φόρεσε και την αντιασφυξιογόνο του(!!!) μέσα στην κλούβα, προφανώς για να μας φοβίσει.
Κάποια στιγμή (κατά τις 7 το απόγευμα) φτάσαμε στη ΓΑΔΑ όπου ακόμα δεν ξέραμε
γιατί μας πάνε. Μας ανέβασαν στον 11ο όροφο, τα κινητά απαγορεύονταν, αλλά εμείς
τα βγάζαμε στη ζούλα μέσα στο γενικότερο χάος που επικρατούσε. Στον 11ο μας
πέταξαν σʼ ένα διάδρομο και άρχισε η διαδικασία του πολέμου των νεύρων. (Ατάκα
ασφαλΉτη όταν μας πήγαν στο διάδρομο: «Ρε τι μαλάκες είμαστε, τι μαλακίες
κάνουμε, τι είναι αυτά που φέραμε εδώ?». Την ψιθύρισε ένα ασφαλήτης σε έναν
άλλο, και ήμουν αρκετά κοντά να το ακούσω).

Ήμασταν χάμω μες τη βρώμα και τις γόπες, σε ένα διάδρομο 2.50 επί 12 μέτρα
(περίπου), 49 άτομα, μεταξύ των οποίων 20 περίπου κοπέλες, ο ένας πάνω στον
άλλο, με ασφαλήτες να περνάνε συνέχεια από πάνω μας για να μας σπάσουν τα νεύρα.
Κουνιόμουν, και έβηχα από τα χημικά που έβγαζαν τα ρούχα τα δικά μου και των
άλλων. Μας έκαναν σωματικό έλεγχο (γυμνό για όσους δεν γνωρίζουν), χωρίς ακόμα
να μας λένε γιατί μας έχουν προσάγει, και χωρίς γιατρό για τα χτυπημένα παιδιά.
Οι προκλητικές ατάκες έδιναν κ έπαιρναν. Επαφή με δικηγόρο δεν υπήρχε, και δεν
υπήρξε για 19 ώρες !!!! Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πράγμα που είναι
παράνομο χωρίς κατηγορίες και αφού ήδη μας είχαν κάνει εξακρίβωση. Απλά μας
τρομοκρατούσαν.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας έφεραν την εντολή σύλληψης να υπογράψουμε, όπου
λέει είχαμε συλληφθεί για διατάραξη κοινής ειρήνης και «εγκληματική οργάνωση»
(έτσι έλεγε το χαρτί). Προφανώς και δεν υπέγραψε κανείς, και ζητούσαμε πολύ
έντονα δικηγόρο. Αρχικά είχαμε πάει μόνο για απλή προσαγωγή, και η εντολή
σύλληψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας μετά τις 1 το βράδυ (αφού είχαμε ήδη 5 ώρες
χωρίς δικηγόρο και γιατρό στη ΓΑΔΑ). Κάποια στιγμή ήρθε και έναν υποτιθέμενος
εισαγγελέας και μας έβαλε να συντάξουμε απολογία ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, πράγμα παράνομο και ανήκουστο. Οι κατηγορία, για 45 (οι 4 νομίζω είχαν ελάχιστα διαφορετική) άτομα?

«Ο κατηγορούμενος συμμετείχε σε κομμάτι της πορείας που αποκόπηκε από τον κύριο
όγκο της και επιτέθηκε στους άνδρες της αστυνομίας με πέτρες, μάρμαρα και ξύλα.
Κατά την σύλληψη του άφησε στο έδαφος 1 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, 2 ΑΝΤΙΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΕΣ ΜΑΣΚΕΣ, 1 ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, 1 ΣΦΕΝΤΟΝΑ, 1 ΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ».

Του τέστην, αφήσαμε κάτω 90 αντιασφυξιογόνες, 45 βαριοπούλες , 45 σφεντόνες, και
υπολογίζω περί τις 150-200 πέτρες. Δεν ξέρω αν γελάτε, αλλά μʼ αυτές τις
αδιανόητες κατηγορίες είναι πιθανή η καταδίκη. Οι περισσότεροι δεν υπέγραψαν,
εγώ δήλωσα αθώος και ότι αρνούμαι τις αστείες αυτές κατηγορίες και ότι θα μιλήσω
μόνο παρουσία δικηγόρου, και υπέγραψα.
Τους τραυματίες τους πήγαν στις 4 το πρωί στον Ερυθρό σταυρό (9 ώρες αργότερα).
Σε μερικά παιδιά δεν μπόρεσαν να κάνουν ράμματα που χρειαζόταν, γιατί οι πληγές
είχαν κλείσει.

Φαί δεν είχαμε. Αγοράσαμε με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ champion κρουασάν από το κυλικείο,
στις 2 το βράδυ. Μαζέψαμε όλοι μαζί τα λεφτά και πήγαν 2 παιδιά από εμάς
συνοδεία 6 αστυνομικών (έπιασαν την Αλ κάιντα οι μαλάκες) να τα φέρουν. 35
παιδιά ήταν από Θες/νίκη, όπως φαντάζεστε κανείς δεν έχει φάει κάτι ιδιαίτερο
μες τη μέρα. Αντιστοιχούσαν για 19 ώρες, 2,5 κρουασάν στον καθένα και 1/15 του
πακέτου των τσακίρης τσίπς. Νερό απʼ τον ψύκτη και απουσία χαρτιού υγείας.
Κοιμηθήκαμε στον διάδρομο αυτό που είχε και γραφεία, ακουμπώντας με τον απέναντι
μας τα γόνατά μας που ήταν λυγισμένα για να χωρέσουμε. Συνέχεια πέρναγαν οι
ασφαλήτες από πάνω μας για να μας ξυπνάνε, και κάθε λίγο και λιγάκι προέκυπτε
και μία άλλη γραφειοκρατική βλακεία για να μην κοιμόμαστε.
Την επομένη το πρωί μας φωτογράφησαν, και περιμέναμε από τις 9 που υποτίθεται θα
μας πήγαιναν στην Ευελπίδων μέχρι τις 7 το απόγευμα που μας πήγαν τελικά.
Βλέπετε, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, και μία χαρά εξυπηρετεί τους σκοπούς
της. Στις 2 περίπου επιτέλους είδαμε τους δικηγόρους, και μας έφεραν μερικά
κρουασάν παραπάνω και φρυγανιές, και τσιγάρα στα παιδιά (κακή επιλογή γιατί ο
χώρος έγινε απίστευτα αποπνικτικός). Κατά τις 16:30 μας έφεραν και φασολάδα,
ευγενική χορηγία της ΕΛ.ΑΣ. (νομίζω).

Συνέχεια μας τρομοκρατούσαν λέγοντας μας ότι θα μείνουμε και άλλη μέρα μέσα
τελικά, γιατί η γραφειοκρατία είχε καθυστερήσει τις διαδικασίες κ δεν θα
προλαβαίναμε το αυτόφωρο.

Περάσαμε ευτυχώς μετά από χίλια βάσανα από τον εισαγγελέα (πράγμα που σήμαινε
ότι θα περνάγαμε αυτόφωρο), ο οποίος πρωτοφανώς ήρθε στη ΓΑΔΑ παρόλο που ο νόμος λέει ότι δεν μετακινείται από την έδρα του και ότι οι κατηγορούμενοι πάνε σʼ αυτόν. Να χιλιοευχαριστήσω εδώ όλα τα παιδιά που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους έξω από τη ΓΑΔΑ. Τους ακούγαμε έξω από το παράθυρο του εισαγγελέα που ήταν στον 6ο όροφο να φωνάζουν και ήταν απίστευτη η ψυχολογική βοήθεια (στο διάδρομο που μέναμε δεν είχαμε παράθυρα). Η αλληλεγγύη βοηθά πραγματικά πολύ και είναι ανεξάρτητη κομματικών φραγμών.

Μας έδεσαν λοιπόν με χειροπέδες μεταξύ μας και μας μετέφεραν συνοδεία 25
ασφαλητών και δεν ξέρω και γω πόσων ένστολων στα δικαστήρια με κλούβες. Οι
κλούβες είχαν κελιά των τεσσάρων που κανονικά δεν χωράγανε ούτε 2 άτομα, και
έκλειναν ερμητικά με σιδερένιους τοίχους που είχαν μόνο μικρές τρυπούλες για να
παίρνεις αέρα. Δεν ξέρω καν πόσοι αστυνομικοί και ζητάδες και περιπολικά μας
ακολουθούσαν και άνοιγαν τον δρόμο, αλλά ακούγονταν πολλοί (είπαμε, έπιασαν την
Αλ Κάιντα οι μαλάκες).

Στο δικαστήριο και έπειτα από 24 ώρες κράτησης και αϋπνίας πρακτικά, μπορέσαμε
να δούμε για μία στιγμή και από μακριά τους γονείς μας. Μερικοί κατάφεραν και
μπήκαν και στο δικαστήριο για λίγο, άλλους δεν τους αφήσανε καν. Και άρχισε το
θέατρο του παραλόγου. Αφού μας κάθισαν αλφαβητικά και ο καθένας ανακοίνωσε τη
σχολή του, οι 30 περίπου δικηγόροι που ήταν μέσα στην αίθουσα ζήτησαν την
τριήμερη αναβολή που δικαιούται οποιοσδήποτε συλληφθέντας για να ετοιμάσει την
απολογία του. Η μόνη περίπτωση να μην σε αφήσουν να φύγεις ελεύθερος από κει για
το τριήμερο είναι ή να μην έχεις καθαρό ποινικό μητρώο, ή να μην έχεις γνωστή
κατοικία, ή η κατηγορία σου να είναι πολύ βαριά, ή γενικά να συντρέχει κάποιος
λόγος που να σε καθιστά ύποπτο φυγής. Διακόπτουν λοιπόν αι «αδιάβλητοι» δικασταί
για 5 (και καλά) λεπτά, και επιστρέφουν μετά από 50!!!!!!!!!

Λέει λοιπόν ο εισαγγελέας, με σίγουρη, τρεμάμενη φωνή:

«Σέβομαι την ιδιότητα του φοιτητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν τους αφήσουμε
ελεύθερους το τριήμερο δεν θα επαναλάβουν τις πράξεις που έκαναν, και άρα
εισηγούμαι την τριήμερη κράτησή τους»

Ο γελοίος λοιπόν αυτός άνθρωπος δεν δίστασε και δεν ντράπηκε να μας καταδικάσει
σε τελείως άκυρη χρονική στιγμή, τη στιγμή που έπρεπε να εξετάσει αν ήμασταν
γνωστοί εγκληματίες και ύποπτοι φυγής. Δεν μπορώ καν να μετρήσω (γιατί δεν ξέρω
ακριβώς) πόσους δικονομικούς νόμους παρέβη εκείνο το δικαστήριο. Σαφής στόχος
αυτής της εισήγησης ήταν η προληπτική και παραδειγματική τιμωρία μας επειδή
συμμετείχαμε στην πορεία. Στα 50 λεπτά που μεσολάβησαν, φαντάζομαι (και όλοι οι
δικηγόροι το ίδιο φαντάστηκαν) ότι αυτός ο παπάρας (και συγχωρήστε το μένος
παρακαλώ) πήρε και δέχτηκε τηλέφωνα από πολύ ψηλά. Οι δικηγόροι έπεσαν απʼ τα
σύννεφα και άρχισαν να τραβάνε τα μαλλιά τους, και μέσα από μία αστεία και
υποτιμητική για την υποτιθέμενη «δημοκρατία» μας διαδικασία, που κράτησε δυόμιση
ώρες, έπεισαν το τριμελές πλημμελειοδικείο ναι πλειοψηφήσει (!!!!!!!!! και όχι
ομόφωνα) να διατάξει την άρση της κράτησης μας. Η αξιότιμη πρόεδρος, θεωρούσε
ότι έπρεπε να φύγουν μόνο οι τραυματίες, πρόταση χωρίς καμία δικονομική λογική.
Τελικά κρατήθηκε ένα παιδί, ο Κώστας, που δεν ήταν φοιτητής και άρα ανήκε σε πιο
ευαίσθητη κοινωνική μερίδα, και δεν είχε αυτή τη «νεφελώδη» ασυλία της ιδιότητας
του φοιτητή που χαρακτήριζε τους υπόλοιπους. Γιʼ αυτό και παρόλο που τον έπιασαν
μαζί με μας του φόρτωσαν και απόπειρα σωματικής βλάβης σε συγκεκριμένο
αστυνομικό. Τα παιδία που φορτώθηκαν με τα κακουργήματα εξετάζονταν ξεχωριστά,
και έμειναν προφανώς μέσα σε συνθήκες χειρότερες απʼ τις δικές μας.

Τη Δευτέρα το πρωί πήγαμε στο δικαστήριο πάλι. Τη δικογραφία την έλαβαν οι
δικηγόροι στις 11:30 και εμείς δικαζόμασταν στις 12. Πήγαμε να μπούμε στην
αίθουσα οι πρώτοι κατηγορούμενοι κατά τις 4 αν θυμάμαι σωστά. Μέσα λοιπόν στην
αίθουσα ήταν οι δικηγόροι, 30 περίπου ασφαλήτες, και περίπου 15-20 ένστολοι
αστυνομικοί. Έξω από την αίθουσα υπήρχαν παρατεταγμένα ΜΑΤ. Οι γονείς
διαμαρτυρήθηκαν πολύ έντονα, αφού οι μπάτσοι και οι δικαστές δεν τους άφησαν να
μπουν με τη δικαιολογία ότι «δεν χώραγαν στην αίθουσα»!!! Πώς να χωρέσουν, με 50
αστυνομικούς και 49 κατηγορούμενους?????? Είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα, οι
μαλάκες.

Ξεκίνησε η δίκη με τους γονείς απʼ έξω, οι δικηγόροι σύσσωμοι ζήτησαν αναβολή
εντός του 15μέρου λόγω του ότι έλαβαν πολύ αργά τη δικογραφία. Και λίγο πριν
κάνει την εισήγηση η εισαγγελέας , ακούμε από τον διάδρομο φωνές και φασαρία.
Μπαίνει ένας μέσα στο δικαστήριο και φωνάζει «Ένα γιατρό, ένα γιατρό, έπεσαν
δακρυγόνα έξω από το δικαστήριο». Φοβερή αναμπουμπούλα, αφού τα χημικά άρχισαν να πιάνουν και εμάς που ήμασταν μέσα στην αίθουσα. Ένας πατέρας προσπάθησε να μπει μέσα και έφαγε κάτι ψιλές με τα γκλομπ, ενώ ένας αλήτης ΜΑΤατζής τον ψέκασε εξʼ επαφής στο πρόσωπο. Σημειώνω εδώ ότι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο και απαγορεύεται ρητά ακόμα και από την αστική δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος λιποθύμησε και έγινε μπλε, έτρεξαν κάποιοι να τον βοηθήσουν, κάποιες άλλες μανάδες έπεσαν στα σκαλιά της εισόδου του δικαστηρίου, γενικά φοβερή αναταραχή. Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες του τι έγινε έξω αφού ήμουν μέσα, αλλά ξέρω ότι η εισαγγελέας έτρεμε και αυτή λέγοντας ότι προτείνει να πάρουμε την αναβολή. Επίσης ξέρω ότι οι ένστολοι που ήταν μέσα αναρωτιόντουσαν δυνατά, πώς είναι δυνατόν να έχουν τόσο μαλάκες συναδέλφους. Να σημειώσω εδώ ότι υπάρχει συγκεκριμένος νόμος που απαγορεύει τη χρήση των χημικών μέσα στα δικαστήρια συγκεκριμένα. Στο Ελλαδιστάν όμως, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Με τα πολλά φύγαμε, και μετά από λίγες ακόμα
μικροαναταραχές.

Θα περάσει η τρομοκρατία? Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, και να μην
απαντήσουμε επιπόλαια όχι. Γιατί αν δεν θέλουμε να περάσει, απαιτούνται πολλά
περισσότερα από αυτά που κάνουμε, και το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί
είναι η κοντόφθαλμη τρομολαγνεία που χαρακτηρίζει την πραγματικά χαμένη (και όχι
αναβεβλημένη) εξεταστική. Το πρόβλημα μάλλον είναι αρκετά πιο ευρύ, και ελπίζω
να μπορέσουν να το δουν αρκετοί άνθρωποι. Ας αναρωτηθούμε λίγο για το
πανεπιστήμιο που υπερασπίζουμε και για την κοινωνία που ζούμε γενικότερα, τώρα
που έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι
οποιοσδήποτε από εσάς στην θέση μου. Ας αναρωτηθούμε λίγο για την «δημοκρατία»
μας. Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει δράση ανάλογα με το πώς εκείνος
θεωρεί σωστό, και όχι μόνο στα πλαίσια μίας παράταξης. Σας παρακαλώ να είστε
δυναμικοί την Πέμπτη, αλλά και κάθε μέρα. Εγώ λόγω της κρατικής τρομοκρατίας δεν
μπορώ να έρθω στην πορεία, για να μην επιβαρύνω την θέση μου, και με μία έννοια,
η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που ήθελε. Και μην ξεχνάτε ότι ακόμα 11 φοιτητές και
ένας εργαζόμενος βαρύνονται με χειρότερες κατηγορίες απʼ τις δικές μου, και μόνο
από τύχη δεν μου φόρτωσαν και εμένα τις ίδιες. Οι 12 αυτοί άνθρωποι χρειάζονται
την συμπαράσταση όλων μας.

Οι δικηγόροι άρχισαν να λένε ότι τέτοια φαινόμενα έχουν να δουν από τη χούντα.
Σας καλώ να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω, και ελπίζω να μην
ήμουν κουραστικός.

Αναστασίου Δημήτρης, Μηχ. Η/Υ κʼ Πληρ.
Πολυτεχνείο Πατρών. "

Οι 300 του Αλέκου

Πήγα να δώ την Κυριακή(ημέρα του Κυρίου)τους 300 του Zack Snyder(σκηνοθεσία)και Frank Miller(το κόμικ). Να καταθέσω προκαταβολικά τα σέβη μου στον Frank Miller,δημιουργό των Spawn,Sin City,300 και μια σειρά με υπερήρωες(αυτούς τους κλασικούς βαρετούς αμερικάνους υπεργαμιάδες) 30 χρόνια μετά,όπου παρουσίαζε τον Superman γερασμένο και ανήμπορο.
Για κακή μου τύχη, δίπλα μου στην αίθουσα κάθησαν οι 2 ίσως πιο κάφροι θεατές της ημέρας. Οι κριτική τους στην ταινία κυμαινόταν σε σχόλια του τύπου:"σε τι μαλακία με έφερες ρε μαλάκα","Τι πουστάρα είναι αυτός ο Ξέρξης;"και τέλος "άντε να τελειώνει να πάμε για ύπνο"(μικροαστική ατάκα,που θυμίζει "Το Ρετιρέ").
Όλη αυτή η κατάσταση μου θύμισε πολύ τα σχόλια για τον "Αλέξανδρο" του Oliver Stone,όπου κάθε ανιστόρητος μαλάκας ελληναράς έχρισε τον εαυτό του κριτικό ταινιών και ιστορικό ταυτόχρονα και μίλησε για την ιστορικότητα,την αληθοφάνεια,τη σκηνοθεσία και φυσικά για το αμερικανοεβραϊκό λόμπι,όταν στο μάθημα της ιστορίας έκανε μόνιμα κοπάνα ή πείραζε την κοπελιά στο μπροστινό θρανείο.
Ο κάθε ηλίθιος πανύβλακας ελληναράς περιμένει από τον εκάστοτε (πολύ καλό)αμερικάνο σκηνοθέτη να δοξάσει την ελληνική φυλή και να προσκυνήσει το ελληνικό μεγαλείο και απογοητεύεται όταν αυτό δε συμβαίνει,αλλά αντιθέτως παρουσιάζεται ο Αλέκος ως bi,συμπλεγματικός με τη μάνα του ή οτιδήποτε άλλο ανθρώπινο.
Λοιπόν,μαλάκα έλληνα,αν θες να κάνεις προπαγάνδα της αριανής φυλλετικής σου ανωτερότητας,θα πρέπει να ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΕΣ. Να πας στην κυβέρνησή σου και να απαιτήσεις να διατεθούν περισσότερα κεφάλαια στον πολιτισμό και στην Παιδεία.Στα Πανεπιστήμια.Αλλά όσο τρως τα λεφτά σου στα μπουζούκια και αποχαυνώνεσαι από την τηλεοπτική glamourιά,πολιτισμός δεν θα υπάρχει.Γι'αυτό πήγαινε να δεις τους αμερικάνους να μιλάν γι'αυτά που εσύ δεν ενδιαφέρεσαι και κρίνε τους, όσο αυτοί κάνουν τέχνη και τα κονομάνε κιόλας.]
Άντε γαμήσου, λοιπόν.
Όποιος πάει να δει τους 300, ας προσπαθήσει να μην παρασυρθεί από την πατριωτική μαλακία της υπόλοιπης αίθουσας και να δει την ιστορία ως μια ιστορία ανθρώπων καταδικασμένων να χάσουν,που δεν έχασαν όμως το θάρρος τους.Άλλωστε,ο Miller έχει αποδείξει ότι οι ήρωές του είναι πάντα αντι-ήρωες και loosers,άνθρωποι που παν κόντρα στο κύμμα.

Άσυλο και φοιτητικές νεολέρες

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την παιδεία ψηφίστηκε τελικά την εβδομάδα που μας πέρασε, με την απουσία των υπολοίπων κομμάτων από την συνεδρίαση, σε μια επίδειξη αποφασιστικότητας του κυβερνώντος κόμματος. Την ίδια (από)φασιστικότητα επέδειξε για άλλη μια φορά και η ελληνική αστυνομία στις πορείες διαμαρτυρίας εκτοξεύοντας δακρυγόνα για χαβαλέ σαν να είναι στρακαστρούκας και με φυσικό επακόλουθο η κατάσταση γρήγορα να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Ουσιαστική κουβέντα για τον χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν έγινε πουθενά τον τελευτά καιρό, παρα μόνο κουβέντα για το τι προβλέπει ο νέος νόμος για το πανεπιστημιακό άσυλο και την διοίκηση των πανεπιστημίων. Προσπερνώντας αυτό το γεγονός προς το παρόν θα ήθελα και εγώ να σταθώ σε δυο σημεία του νόμου.

Απορίας άξιο είναι πως ο κόσμος έχει φάει τον πρόλογο από τους πολιτικούς και τα κανάλια που κατηγορούν το πανεπιστημιακό άσυλο όταν καίγεται η φρουρά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, η Χ τράπεζα 2 χλμ. μακριά από το πανεπιστήμιο, η Τούμπα, το πελεκούδι ή τα κάρβουνα στην ψησταριά του Ζήση.

Ο καινούργιος νόμος προβλέπει ότι το πανεπιστήμιο θα ορίζει ποιοι από τους χώρους του αποτελούν άσυλο και είμαι περίεργος να δω πως θα εφαρμοστεί ο νόμος. Θα τριγυρνάνε οι μπάτσοι με σχεδιαγράμματα της πανεπιστημιούπολης στο χέρι? Θα αναρτηθούν μεγάλες πινακίδες που θα αναγράφουν «ΠΡΟΣΟΧΗ. ΕΙΣΕΡΧΕΣΘΕ ΣΕ ΧΩΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ>> ? Θα γίνονται συλλήψεις και τα βρίσκουμε μετά στο δικαστήριο?

Η διακίνηση ναρκωτικών και άλλες παράνομες δραστηριότητες καλύπτονται από το προυπάρχον νομικό πλαίσιο και η έκταση τους είναι ίδια με τους υπόλοιπους χώρους εκτός ασύλου. Κανένας νοήμον άνθρωπος δεν επαναπαύεται στην ιδέα του ασύλου όταν γνωρίζει ότι μέσα σε αυτό κυκλοφορεί μεγάλος αριθμός ασφαλιτών. Εξάλλου η διακίνηση ναρκωτικών εύλογα γίνεται στα πανεπιστήμια, στα πλαίσια της ακαδημαϊκής έρευνας των φοιτητών. Εκτός αυτού δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ακαδημαϊκή δραστηριότητα σταματάει στους χώρους εκτός από τις αίθουσες όταν τμήματα της έρευνας δεν έχουν καν αίθουσες και γραφεία και συντάσσουν εργασίες στο κυλικείο της σχολής...

Ένα ακόμα σημείο του νόμου στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, αυτήν την φορά για να συγχαρώ την κυβέρνηση, είναι η θεσμοθέτηση της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών για την εκλογή του πρυτανικού συμβουλίου. Είναι ένα σημείο στο οποίο αντιτάσσονται όλες οι κομματικές νεολαίες (ξύπνησε ακόμα και η ΔΑΠ !) και αυτό από μόνο του είναι ένα γεγονός που με κάνει να το εκλαμβάνω ως θετικό. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι αυτό θα αλλάξει κάτι πρακτικά σχετικά με την κατάσταση μιας και μεγάλος νικητής στης πανεπιστημιακές εκλογές είναι η αποχή αλλά μου αρέσει να αποδυναμώνονται έστω επισήμως οι κομματικές νεολέρες.

Προσωπικά πάντα θεωρούσα την ημέρα των εκλογών στο πανεπιστήμιο σαν μια καλή ευκαιρία για ύπνο, έχω της απόψεις μου, πήγαινα στο πανεπιστήμιο για να κάνω μια συγκεκριμένη δουλεία, ποτέ δεν με εξέφρασε κάποιο κόμμα ιδιαίτερα και ούτε ένιωσα ποτέ μου την ανάγκη να ανήκω κάπου. Ποτέ μου δεν χώνεψα κανέναν κομματικό νεολαίο με αυτή του την ιδιότητα . Η άποψη μου είναι ότι στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι μαλάκες που θέλουν να γίνουν σαν τους γονείς τους και ποτέ δεν σκέφτηκαν αν οι γονείς τους ήταν πάντα τόσο μαλάκες όσο είναι αυτοί τώρα ή είναι συνέπεια της προχωρημένης ηλικίας. Πιστεύω ότι ένας νέος ωφελεί στα νιάτα του θεωρητικά τουλάχιστον να είναι αναρχικός, να είναι ουτοπιστής.

Πέφτουν σαν τα κοράκια από την πρώτη μέρα «Θέλεις βοήθεια στην εγγραφή?», αργότερα «Μεγάλε αν γραφτείς θα έχεις κερασμένο μπουκάλι στα μπουζούκια». Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι παπάρες? Έμαθα γραφή και ανάγνωση στο λύκειο και διατηρώ έναν αξιοσέβαστο αριθμό μπουκαλιών στο σπίτι μου ώστε να διατηρούμαι σε φόρμα.

Ποιος είναι αυτός ο μαλάκας στην τηλεόραση που εκπροσωπεί τους καταληψίες,, ποιος του φόρτωσε την κασέτα που αναπαράγει σε κάθε του εμφάνιση? Πρώτος στις πορείες πρώτος και στα μαθήματα στο λύκειο έτσι φίλε? Γιατί εγώ θυμάμαι την ΠΚΣ να δηλώνει στην αρχή του φοιτητικού κινήματος ότι δεν συμφωνεί με αυτήν την μορφή αγώνα? Γιατί νομίζει τώρα ότι είναι χωράφι της?

Οι καταλήψεις σιγά σιγά λύνονται αλλά η αντιπαράθεση δεν σταματάει και ο πόλεμος είναι πάνω απ’όλα ατομικός. Θα συνεχίσουμε τις δουλείες μας, τις κουβέντες μας και το ποτάκι μας και θα αφήσουμε σε αυτούς να βγάλουν τους λόγους τους. «Μίζερα τσομπανόσκυλα, περιθωριακά».

Νέο κύμα καταλήψεων στα πανεπιστήμια ετοιμάζεται στην Γαλλία από ότι μεταδίδουν οι ανταποκριτές μας. Είχα σκοπό έτσι και αλλιώς να πάω την άνοιξη, όταν τελειώσω από την δουλεία για χαβαλέ, μπορεί να πετύχω και ένα κομμάτι της δράσης. Ελπίζω να προλάβω πριν βάλει charter και η ΠΚΣ.

Τεηκ δε μανι εν ραν (γιπικαηγιε μαδαφακα)

Τις προάλλες, σε μια έκρηξη κοινωνικότητας, πραγματοποίησα μια από τις σπάνιες (πλέον) δημόσιες εμφανίσεις μου, δίνοντας το παρόν σε ζωντανή εμφάνιση συγκροτήματος του οποίου οργανοπαίχτης τυγχάνει αρθρογράφος του διαδικτυακού τόπου τούτου (διαβολικιά σύμπτωση, μη νομίζετε). Εκμεταλλευόμενος λοιπόν τη γνωριμία μου με μέλος του συγκροτήματος κατάφερα να εξασφαλίσω, με το παλιό "το παιδί είναι μαζί μου" κόλπο, τη δωρεάν είσοδο μου στο χώρο. Δε συνέβη όμως το ίδιο και με τους υπόλοιπους που ήσαν μαζί μου, οι οποίοι για να εισέλθουν κατέβαλλαν το ποσό των δώδεκα (12) ευρώ έκαστος. Το ότι γνώριζα την τιμή του εισιτηρίου είναι φυσικά και ο λόγος που επεδίωξα και κατάφερα τελικά να μπώ κούτρα (λόγω ορισμένων "ανοιγμάτων" είμαι σε δεινή οικονομική κατάσταση τον τελευταίο καιρό). Το οτι μπηκα έτσι όμως δε σημαίνει οτι κι εγώ δεν την έχω "πατήσει" πολλάκις.

Αφού λοιπόν προσήλθαμε όλοι εντός, ήρθε η ώρα να βρούμε ένα μέρος να καθήσουμε. Με αρκετό, ομολογουμένως, ζόρι στριμωχτήκαμε σ' ένα τραπεζάκι στο κέντρο του μαγαζιού. Για να καταλάβετε για τι κατάσταση μιλάμε, τα τραπέζια ήταν τόσο κοντά το ένα με τ' άλλο που η κοπέλα δε μπορούσε να έρθει να πάρει παραγγελία. Κάνωντας λοιπόν και αυτή (ε, η κοπέλα ντε) τα κουμάντα της, προσεγγίζει το τραπέζι μας τοποθετεί πάνω του τρία (3) πλαστικά ποτήρια, ανοίγει ένα μικρό μπουκάλι νερό (αυτό του μισού λίτρου), μας βάζει από ένα δάχτυλο (...νερό!) στο κάθε ποτήρι, το τοποθετεί και αυτό με τη σειρά του στο τραπέζι και εν συνεχεία παραγγέλνουμε. Συνεπώς τα δώδεκα (12) ευρώ που έδωσε κάποιος για να μπει προστίθενται άλλα πέντε (5) ευρώ αν ήθελε μπύρα, εφτά (7) αν προτιμούσε ποτό ή οχτώ (8) αν το ήθελε και σπέσιαλ. Χίλιες εφτακόσιες τρείς κόμμα εβδομήντα πέντε (1703,75) δραχμες για τριακόσια τριάντα εμέλ (330 mL) άμστελ, γιατί έτσι μας αρέσει, λοιπόν! Σύνολο: δεκαεφτά (17), δεκαεννιά (19) ή είκοσι (20). Μέλος όμως της παρέας, που τυγχάνει και αυτός αρθρογράφος (μας την πέσανε;) του "παραπολιτικολογία" (ο άλλος είπε ωραίο όνομα, δεν πάει καλά ο κόσμος...), που ποτέ δεν έχει κρύψει την αδυναμία του για τα πάσης φύσεως αλκοολούχα, όπως ήταν φυσικό δεν έμεινε σε ένα ποτό. Το κοντέρ έγραψε τρία (3, ποτά) και το ταμείο τριάντα τρία (33, ευρώ). "Το φίλο μας ήρθαμε να δούμε ρε πούστηδες ή τους Ρόλλιν Στόουνς;" (τους οποίους, να σημειώσω κάπου εδώ, οτι δεν ακούμε, γιατί καπνίζουνε χασίσι).

Κάπου εδώ να σημειώσω μ' ένα έντιτ (μιας και το είχα ξεχάσει και μου το θύμησε ο Psylus), οτι μετά από δύο (2) ποτά άνευ φυστικομπερδέματος, την ώρα που του έβαζε το τρίτο (...ποτό) ο ψηλός μας φίλος εζήτησε απ' το μπαρτέντερ ένα ποτηράκι νερό το οποίο του αρνήθηκε γιατί "έχουμε μόνο εμφιαλωμένα". Μετά από τριάντα τρία (33) ευρώ του ζήτησε να πληρώσει και το νεράκι (παλιά το λέγαμε νερό)...

Η κατάσταση που προκαλεί όμως θυμό ακόμα και σε ψύχραιμα και συνήθως ήρεμα και γαλήνια άτομα σαν και του λόγου μου είναι ότι το συγκρότημα καρπώνεται ελάχιστα από τα χρήματα που βγαίνουν από μια συναυλία. Η μερίδα του λέωντος μένει στο μαγαζί. Μένει προφανώς για την μηδενική υποστήριξη-διαφήμιση και τις ανύπαρκτες αφίσες του. Είχα διαβάσει κάποτε σε μια συνέντευξη τη δήλωση ενός μουσικού που έλεγε πάνω κάτω: "κατεβαστε τη μουσική μας από το ίντερνετ αν θέλετε. Αν σας αρέσει όμως, ελάτε σε μια συναυλία μας να μας στηρίξετε και να τα πούμε. Πάρτε και ένα μπλουζάκι αν σας αρέσει αυτό που είδατε.". Το είχα βρει εξαιρετικό όταν το διάβασα γιατί έτσι δε δίνεις λεφτά σε μεσάζωντες (εταιρίες, διανομείς και λοιπούς). Μετά τα προχθεσινά όμως προβληματίζομαι...

Το λυπηρό είναι οτι το συγκεκριμένο μέρος, που το ξεκίνησαν άνθρωποι με άγαπη και μεράκι, είναι κλασικό, είναι μέρος που είδαμε την πρώτη μας συναυλία, είναι μέρος που πήγαμε με γονείς και με φίλους, που χαμογελάσαμε και που συγκινηθήκαμε και είναι κρίμα να το βλέπουμε είτε καμμένο παλιότερα (είναι πολλά τα λεφτά, Άρη) είτε να παρακμάζει έτσι (είπαμε, "είναι πολλά τα λεφτά, Άρη"). Ειδικά μετά τις, κατά την δεύτερη νιότη του, εμφανίσεις μεγαθηρίων όπως οι Pink Floyd, οι Lynyrd Skynyrd, ο Rory Gallagher και η Janis Joplin (μετά θάνατον αμφότεροι, μικρή σημασία έχει όμως) και πιο πρόσφατα οι AC/DC (ο νοών νοείτω). Αλλά τι να κάνεις, συμβαίνουν αυτά, απ' τη ζωή βγαλμένα είναι όλα...

Υ.Γ. Χρόνια πολλά σε όσους έχουν τα γενέθλια τους αύριο, είναι πολλοί, ξέρετε ποιοί είστε, να σας χαιρόμαστε!
Υ.Γ.2 Ελπίζω να μην τα ξαναπούμε σύντομα.

Παραφιλοσοφία για την ματαιότητα των BLOG

Ένα λευκό πλαίσιο στην οθόνη μου το οποίο θα το γεμίσω με μερικές αράδες γράμματα.Διαφορετικά ειδωμένο θα ήταν ένα λευκό χαρτί πάνω στο τραπέζι που θα το γέμιζα,χρησιμοποιώντας στιλό,πάλι με μερικές αράδες γράμματα.Στην τελευταία περίπτωση μπορει να μην το διαβαζε κανείς,αν και αυτο εξαρτάται και απο το αμα επιθυμεί ο γράφων να έχει κάποιον αποδέκτη.Και έδώ είναι ένα απο τα πρώτα ερωτήματα που θέτω εγώ στο ευατό μου όταν πάω να γράψω κάτι,να κάνω κάτι που θα έχει κάποιον αποδέκτη και είναι το εξής : Τί θέλω να του μεταφέρω; και σε δεύτερο επίπεδο Γιατί θέλω να του μεταφέρω αυτο;

Άρα κατα μία έννοια και μέχρι σε ένα σημείο, γράφουμε για εμάς, αλλα αυτό αρχίζει και σιγοψυθιρίζει, απόκτα υπόσταση(οχι υλική βέβαια) όταν το διαβάσει,όταν το δεί, ένας άλλος νους,ένας αλλος εγκέφαλος όταν το μιλήσει μια άλλη γλωσσά΄ειδάλλως δεν θα υπήρχε λογοτεχνία, ούτε ποιηση και θα καθόμασταν μια χαρά στο σπιτάκι μας θα γράφαμε,θα γράφαμε κ.ο.κ. .

Κατάθεση άποψης.Αύτη είναι η πιο σωστή ,για μένα, έννοια αυτου του πράγματος που κάνω τωρα εδω.Καλα, κάποιος θα μπορούσε να το πει και ως Χασιμο Χρόνου ή απλα λαικά Μαλακίζεσαι . Και εγώ θα του απαντούσα οχι ρε δεν μαλακίζομαι καταθέτω την γνώμη μου....ΚΕΝΟ.............Για να την διαβάσει ποιός?Για να μιλήσεις σε ποιόν?

Αυτο το κείμενο απο'δω θα έπρεπε να αρχίζει κανονικά.

Το μόνο που ξέρω είναι οτι θα το διαβάσουν τα παιδιά που γράφουν στο ίδιο μπλοκ άντε και κανενας φιλος παραπάνω που ενδέχεται να τον ξέρω και εγω.Αυτο θα μπορούσε να γίνει και σε έναν καφέ όμως.Οπότε έχω την εντύπωση πως αν σκοπός της δημιουργίας των μπλοκ ήταν ο καθένας να καταγράφει και να καταθέτει την γνώμη του επι παντός επιστητού,έχει πετύχει σε ένα σκέλος σε ένα άλλο νομίζω πως απέτυχε.Γιατι αντε και την κατεθέτω εγώ, ποιός θα την διαβάσει; Μπορει κάποιος στην περίπτωση που βαλει στο search του google parapolitique και είναι Έλληνας.Πιθανότητες; Λίγες υποθέτω.

Μπορει να αναρωτηθεί κανείς : Γιατι ρε πανεξυπνε αν γράφεις σε χαρτί ποιός μπορει να το διαβάσει εκτός απο τους δικους σου φίλους ; Σωστός. Με την διαφορα οτι αυτο το χαρτί μπορει και να μείνε,ι να μεταφερθει, εννοώντας χωροταξικά,ενώ αυτο που γράφω στο μπλοκ μπορει να σβηστεί(και καλα θα κάνει) να χαθει.Έχω την εντύπωση οτι ενα μειονέκτημα και κύριο χαρακτηριστικό των μπλοκ είναι ο αυτισμός.Γράφω για μένα και τους φίλους μου.Δεν έχω λύσεις για το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα ή διαφορετικά, γιατί όντως μπορει να λειτουργει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο,απλές διαπιστώσεις κάνω.

Αν σε κάποιον φανούν τα λεγόμενα μου πολύ μάταιόδοξα, θα συμφωνήσω απόλυτα.Ναι είναι πολυ μάταια ολα αυτα και άλλα πολλα που δεν θα τα γράψω γιατι θαπάει μακρια η βαλίτσα.Είμαι υπέρμαχος της ματαιότητας αλλα όχι της παραίτησης,υπερ της προσπάθειας και οχι του βολέματος,γιατι η ματαιότητα βρίσκεται στην πράξη και οχι στην θεωρία(μετα μπορει να μπαίνει και η θεωρία).

Και αν όλα αυτα αποσκοπουν στην επικοινωνία,στο διάλογο στις διαφωνίες ή στις συμφωνίες, προσωπικά τα θεωρω ως παρα-πολιτικά θέματα.Θέματα που ενδιαφέρουν όλο τον κόσμο και γράφω παρα-πολιτικά γιατί είναι δίπλα στην πολιτική, με την τωρίνη και επικρατέστερη εννοια της λέξης και κατ'εμέ λανθασμένη.Οπότε βρίσκω τρομερά εύστοχο τον τίτλο του μπλοκ : ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗ(μπραβο henry,γιατι νομιζω εσυ τον εδωσες), ο χώρος δηλαδη όπου αφήνεται η βουλευτική πολιτική (αδοκιμος όρος), και την θέση της παίρνει η ανταλλαγη και η επικοινωνία, στον βαθμό που είναι ικανή να επιτευχθεί.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ....ΤΟ ΑΕΡΙΚΟ....

Αυτό θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει κείμενο εσωτερικής κάυσεως , εξάλλου σε blog γράφουμε οπότε 5-6 φίλοι να το διαβασουν και καλα θα είναι.(Ματαιότητα των Blogs-αλλα αυτο είναι ένα αλλο θέμα για πιο μετά).

Συναυλία Θανάση Παπακωνσταντίνου.Στέκι μεταναστών.Αυτο απο μόνο του αποτελεί μια πολιτική πράξη,όχι μονο των διοργανωτών και του συγκροτήματος αλλα και όσων πήγαν εκεί να ενισχύσουν αυτην την προσπάθεια του στεκίου και δεν πήγαν μόνο και μόνο για τον Θανάση.
Προσωπική μου γνώμη πολλα απο τα τραγούδια του βάρδου είναι πολιτικά με την ουσιαστική έννοια του πολιτικού και δεν χρειάζεται να σπάνε κιθάρες ουτε να πλακώνονται σε εξτατικούς ρυθμούς κάποια 19χρόνα και να νομίζουν οτι ακούγοντας μόνο punk, πίνοντας 7890 μπύρες και 3546 μπάφους αντιτίθενται στο σύστημα. Καλή η punk, καλές οι μπύρες, γαμάτοι οι μπάφοι,αλλά...ναι εδω μπαίνει ενα αλλά και σαυτο το, προσθήθεται ο στίχος του τραγουδιου του Θανάση απο το Αερικό (γιατι σαυτο ανεφέρθηκες filie) ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΧΤΙΖΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΣΤΕΝΕΥΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΟΛΟ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ-και συμπληρώνουν οι ακροατές-ΤΑ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ-.....προς αποφυφην παρεξήγησης...δεν εννοώ οτι ο φιλιος Ο Henry δεν αποδέχεται αυτο το σύνθημα , η διαφορα μας έγκειται στο οτι εγω βρήκα να ταιρίαζουν τα συνθήματα γιατί αποδέχομαι τον Παπακ. και ως <<πολιτικό>> σύνθέτη.
Και ναι συμφωνώ οτι οι εποχές που τρώγανε παπαρούνες και ξαπλώνανε στα γρασίδια γιατι αυτο νομίζανε (και καλα κάνανε-άλλες εποχές) πως είναι το όπλο τους στην τότε προπαγάνδα και στο τότε πολιτικό σύστημα , τελείωσαν.Δεν τελείωσε η εποχή όμως που σου γαμανε το όνειρο και εμέις τους αφήνουμε ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΤΙ ΞΕΦΤΙΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΛΑΝΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙΣ(απο το τραγούδι Όνειρο).
Και κάτι τελευταίο και λίγο ανευ ουσίας.Δεν νομίζω οτι αισθάνθηκε αμήχανα μπροστά στο άκουσμα των συνθημάτων αλλα μπροστα στην μεγάλη προσέλευση του κοινού.
Και βεβαίως δεν εννοώ σε καμία περίπτωση να γίνουμε γραφικοί (βλέπε ΚΝΙΤΕΣ) που καπνίζοντας ΑΣΣΟ άφιλτρο,πουλώντας κουπόνια της Κ.Ν.Ε.,και παραφιλολογώντας για το Αριστερο κίνημα απο της απαρχές του κόσμου( ????) μέχρι σήμερα θεωρούν οτι κάτι αρχίζει να συμβαίνει....Οχι πρέπει να κοιτάξουμε , επιτέλους μπροστα και να δούμε καταμάτα το τί συμβαίνει να εκφραστούμε κατάλληλα. ((((δεν υπάρχει ,πρέπει, οπότε μπορεί σαυτο το τελευταίο να μου πει κάποιος ..τι μαλακίες λές;;))))



Υ.Σ. 1.Είναι να μην παρασύρθεις για σύνθημα οταν ακούς το Αερικο απο μία ομάδα γύναικών της Βουλγαρίας να το τραγουδάνε στα Ελληνικά;