Οι 300 του Αλέκου

Πήγα να δώ την Κυριακή(ημέρα του Κυρίου)τους 300 του Zack Snyder(σκηνοθεσία)και Frank Miller(το κόμικ). Να καταθέσω προκαταβολικά τα σέβη μου στον Frank Miller,δημιουργό των Spawn,Sin City,300 και μια σειρά με υπερήρωες(αυτούς τους κλασικούς βαρετούς αμερικάνους υπεργαμιάδες) 30 χρόνια μετά,όπου παρουσίαζε τον Superman γερασμένο και ανήμπορο.
Για κακή μου τύχη, δίπλα μου στην αίθουσα κάθησαν οι 2 ίσως πιο κάφροι θεατές της ημέρας. Οι κριτική τους στην ταινία κυμαινόταν σε σχόλια του τύπου:"σε τι μαλακία με έφερες ρε μαλάκα","Τι πουστάρα είναι αυτός ο Ξέρξης;"και τέλος "άντε να τελειώνει να πάμε για ύπνο"(μικροαστική ατάκα,που θυμίζει "Το Ρετιρέ").
Όλη αυτή η κατάσταση μου θύμισε πολύ τα σχόλια για τον "Αλέξανδρο" του Oliver Stone,όπου κάθε ανιστόρητος μαλάκας ελληναράς έχρισε τον εαυτό του κριτικό ταινιών και ιστορικό ταυτόχρονα και μίλησε για την ιστορικότητα,την αληθοφάνεια,τη σκηνοθεσία και φυσικά για το αμερικανοεβραϊκό λόμπι,όταν στο μάθημα της ιστορίας έκανε μόνιμα κοπάνα ή πείραζε την κοπελιά στο μπροστινό θρανείο.
Ο κάθε ηλίθιος πανύβλακας ελληναράς περιμένει από τον εκάστοτε (πολύ καλό)αμερικάνο σκηνοθέτη να δοξάσει την ελληνική φυλή και να προσκυνήσει το ελληνικό μεγαλείο και απογοητεύεται όταν αυτό δε συμβαίνει,αλλά αντιθέτως παρουσιάζεται ο Αλέκος ως bi,συμπλεγματικός με τη μάνα του ή οτιδήποτε άλλο ανθρώπινο.
Λοιπόν,μαλάκα έλληνα,αν θες να κάνεις προπαγάνδα της αριανής φυλλετικής σου ανωτερότητας,θα πρέπει να ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΕΣ. Να πας στην κυβέρνησή σου και να απαιτήσεις να διατεθούν περισσότερα κεφάλαια στον πολιτισμό και στην Παιδεία.Στα Πανεπιστήμια.Αλλά όσο τρως τα λεφτά σου στα μπουζούκια και αποχαυνώνεσαι από την τηλεοπτική glamourιά,πολιτισμός δεν θα υπάρχει.Γι'αυτό πήγαινε να δεις τους αμερικάνους να μιλάν γι'αυτά που εσύ δεν ενδιαφέρεσαι και κρίνε τους, όσο αυτοί κάνουν τέχνη και τα κονομάνε κιόλας.]
Άντε γαμήσου, λοιπόν.
Όποιος πάει να δει τους 300, ας προσπαθήσει να μην παρασυρθεί από την πατριωτική μαλακία της υπόλοιπης αίθουσας και να δει την ιστορία ως μια ιστορία ανθρώπων καταδικασμένων να χάσουν,που δεν έχασαν όμως το θάρρος τους.Άλλωστε,ο Miller έχει αποδείξει ότι οι ήρωές του είναι πάντα αντι-ήρωες και loosers,άνθρωποι που παν κόντρα στο κύμμα.